استان هُرمُزگان نام یکی از استان‌های کشور ایران است. این استان در جنوب ایران و در شمال تنگه هرمز قرار دارد. کرانه‌های این استان در شرق بر دریای عمان و در غرب بر خلیج فارس قرار دارند.  بعضی از جزیره‌های مهم هرمزگان عبارت‌اند از قشم، کیش، ابوموسی و لاوان.{هرمز}.{لارک}.{سری}. بندرعباس به‌عنوان مرکز استان امروزه یکی از شهرهای بزرگ ایران می‌باشد که مرکز مهم فعالیتهای اقتصادی و تجاری می‌باشد. این شهر که در قسمت انتهایی خلیج فارس و در فصل مشترک شاهراه خلیج فارس و دریای عمان واقع گردیده‌است که نقش مهمی در زمینه صادرات و واردات کشور ایفا می‌کند.تأسیسات مهم دریایی و زیربنایی کشور همچون بندر شهید رجایی، پالایشگاه نفت بندرعباس، کارخانه آلومینیوم المهدی، کارخانه آلومینیم هرمزگان، کشتی سازی خلیج فارس، فولاد و سیمان هرمزگان از این جمله می‌باشند. این استان از طریق زمین به استانهای بوشهر فارس کرمان و سیستان و بلوچستان ارتباط دارد و با راه آهن به راه آهن سراسری ایران متصل است و از طریق هوا با داشتن فرودگاهای بین المللی بندرعباس، کیش، بندر لنگه و قشم به سراسر جهان متصل است .

زبان

زبان مردم هرمزگان عموما لهجه‌های گوناگون گویش بندری (فارسی دری تغییر یافته در اثر ورود زبانهای گوناگون به منطقه )است که از زیر شاخه‌های زبان فارسی ولری است که دارای پیوندهایی با زبان مردم لارستان استان فارس میباشد. ونیز در نواحی غربی وجزایر ایرانی خلیج فارس زبان عربی رایج است، همچنین در نواحی شرقی مانند جاسک زبان بلوچی رواج دارد. همچنین در بیشتر روستاهای حاشیه? دریا زبان عربی کلاً رایج است، بطور مثال: مثلاً در روستای شناس و دهستان مغویه ساکنان أصلی این مناطق کلاً به زبان عربی تکلم می‌کنند.

 موقعیت اقتصادی

فعالیت عمده مردم هرمزگان در زمینه کشاورزی, ماهی‌گیریو تجارت است. منطقه میناب و رودان به عنوان قطبهای کشاورزی استان به شمار می‌آید. این استان همچنین دارای معادنی از قبیل نفت، گاز، کرومیت، خاک‌سرخ و .... است. در ضمن هرمزگان در زمینه حمل و نقل دریایی و شیلات از موقعیت اقتصادی برجسته‌ای برخوردار است. دو بندر آزاد تجاری کیش و قشم از لحاظ اقتصادی برای این استان سود سرشاری را به دنبال دارند.

مردم شناسی

بافت جمعیتی استان تنوع فراوانی دارداز شرق با فرهنگ و سنن بلوچها شروع میشود وپوشش مردم بخوصوص زنان بسیار شبیه بلوچها میباشد و در مرکز و غرب استان بیشتر از فرهنگ بومی خود و لباس آنها بیشتر فرنگی میباشد و زنان پوشش مشهور بندری (لباسی با پارچه های رنگی شاد قرمز سبز زرد و آبی و اکثرا" زری بافی شده ) میباشد و بعد از انقلاب با مهاجرت زیادی که از استانهای غربی و شرقی و استان فارس به این استان شده دستخوش تغییرات زیادی شده است (دسته های عزاداری امام حسین (ع) در دهه محرم بخوبی نشان این مهاجرت را دارد).